Als niet als
Door: m1arco
07 Januari 2011 | Costa Rica, Sámara
Het verhaal zat al in mijn hoofd. Van het vertrek uit Montezuma, tot aan de kennismaking met het in-en-in zoete leven aan het strand van Samara, een verhaal met kop en staart en enkel hoogtepunten. In mooie volzinnen had ik u zullen vertellen over de vuchtzame zoektocht naar campeerspullen in San José, en van Marijn die liever plaatjes kijkt dan Spaans leest, en zo een gezinsmaaltijd inclusief drieliterfles cola bestelde. Ik had u laten delen in het geluk dat ik voelde op het moment dat ik een winkel uitliep in het bezit van mijn eigen gitaartje. U had vast en zeker zullen glimlachen om de regel over onze tropische oudejaarsavond, die we spendeerden door met toffe Costaricaanse campingburen kaaspannenkoeken te bakken.
Door de beschrijving van onze nieuwjaarsnacht, die we hebben ingeluid door te proosten met ananassen en een veelbelovende duik in de oceaan, en die we hebben vervolmaakt door te feesten tot de slaap ons overmande bij een van de vele kampvuren, was ons plezier door uw beeldscherm heen te voelen geweest. Wat zeg ik? De lol had ervanaf gespat!
Zeker omdat ik had zullen schrijven dat we het feest de avond erop nog eens dunnetjes overdeden met een stel Romelia-bekenden. In een leuke bijzin zou ik hebben aangestipt dat ik deze nacht kennis maakte met een tipisch Costaricaans drankje, gebrouwen van o.a. Chilisaus, alsof men al wist dat ik zou komen.
Voorbijgaand aan de pizza´s tussen de palmen zou ik hebben laten vallen dat Marijn voor een afstand van hemelsbreed 50 kilometer, zo´n zeven uur hebben gebust, geferried en getaxied, waardoor we veel van Costa Rica hebben gezien.
Vervolgens had ik willen verwijzen naar de foto´s, omdat het niet te beschrijven is hoe luxe we ons op de camping hebben gevestigd. Ook de eerste ochtenden zandkastelen bouwen en verven met de kinderen van ´project Samara´ zouden niet zijn vergeten.
Met de allervrolijkste woorden had ik uit de doeken willen doen dat ik me in de dag van mijn verjaring heb vergist, zodat het een dagje te vroeg feest was. Met feest bedoel ik feest. Er had hier een tekst gestaan over Marijn, die in alle vroegte overal ballonnen heeft opgehangen, en me al toeterend verraste met mijn lievelingsontbijt. Er had gestaan dat ons plan was om krokodillen te zien, maar ik in plaats daarvan door een groep brulapen ben bekogeld omdat mijn camera te dichtbij kwam. En over de perfecte lunch die we hadden op een klif van ik schat 200 meter hoog, over de steen die op Marijn viel en middels liters bloed het partijtje dreigde te verpesten, maar dat niet kon omdat vlak daarna twee Duitsers en een auto meer dan behulpzaam zijn geweest.
Ja, zo had ik het zullen doen. Ware het niet dat vanmorgen mijn tas met alles van waarde is gestolen, en ik spontaan alle zinnen ben vergeten.
Maar morgen gaan we weer krokodillen zoeken, sporten met de kinderen en dobberen in de oceaan. Er zal weer genoeg gebeuren, dus de volgende keer krijgt u ongetwijfeld een verhaal met kop en staart, en enkel hoogtepunten.
P.s. Al goede voornemens verbroken?
Door de beschrijving van onze nieuwjaarsnacht, die we hebben ingeluid door te proosten met ananassen en een veelbelovende duik in de oceaan, en die we hebben vervolmaakt door te feesten tot de slaap ons overmande bij een van de vele kampvuren, was ons plezier door uw beeldscherm heen te voelen geweest. Wat zeg ik? De lol had ervanaf gespat!
Zeker omdat ik had zullen schrijven dat we het feest de avond erop nog eens dunnetjes overdeden met een stel Romelia-bekenden. In een leuke bijzin zou ik hebben aangestipt dat ik deze nacht kennis maakte met een tipisch Costaricaans drankje, gebrouwen van o.a. Chilisaus, alsof men al wist dat ik zou komen.
Voorbijgaand aan de pizza´s tussen de palmen zou ik hebben laten vallen dat Marijn voor een afstand van hemelsbreed 50 kilometer, zo´n zeven uur hebben gebust, geferried en getaxied, waardoor we veel van Costa Rica hebben gezien.
Vervolgens had ik willen verwijzen naar de foto´s, omdat het niet te beschrijven is hoe luxe we ons op de camping hebben gevestigd. Ook de eerste ochtenden zandkastelen bouwen en verven met de kinderen van ´project Samara´ zouden niet zijn vergeten.
Met de allervrolijkste woorden had ik uit de doeken willen doen dat ik me in de dag van mijn verjaring heb vergist, zodat het een dagje te vroeg feest was. Met feest bedoel ik feest. Er had hier een tekst gestaan over Marijn, die in alle vroegte overal ballonnen heeft opgehangen, en me al toeterend verraste met mijn lievelingsontbijt. Er had gestaan dat ons plan was om krokodillen te zien, maar ik in plaats daarvan door een groep brulapen ben bekogeld omdat mijn camera te dichtbij kwam. En over de perfecte lunch die we hadden op een klif van ik schat 200 meter hoog, over de steen die op Marijn viel en middels liters bloed het partijtje dreigde te verpesten, maar dat niet kon omdat vlak daarna twee Duitsers en een auto meer dan behulpzaam zijn geweest.
Ja, zo had ik het zullen doen. Ware het niet dat vanmorgen mijn tas met alles van waarde is gestolen, en ik spontaan alle zinnen ben vergeten.
Maar morgen gaan we weer krokodillen zoeken, sporten met de kinderen en dobberen in de oceaan. Er zal weer genoeg gebeuren, dus de volgende keer krijgt u ongetwijfeld een verhaal met kop en staart, en enkel hoogtepunten.
P.s. Al goede voornemens verbroken?
-
08 Januari 2011 - 18:18
Stan:
Ongeloofelijk en nog gefeliciteerd trouwens, en een nog verder fijne reis nu je 19 bent. -
08 Januari 2011 - 18:50
Marion:
Wat een mooi stukje Marco. Knap dat je ondanks alles de positieve kanten blijft zien. Gewoon verder gaan met genieten.
Mama -
08 Januari 2011 - 21:11
Claudia:
Hee,
Allereerst een gelukkig nieuwjaar, beetje laat maar goed. En nog gefeliciteerd met je verjaardag!
Heb net je laatste drie blogs gelezen.
Ondanks dat je tas is gestolen, ben ik nog steeds jaloers. Nog veel plezier daar!
Groetjes Claudia -
08 Januari 2011 - 21:22
Saskia:
Marco, wat dacht je ervan om journalistiek te gaan studeren als je weer in NL bent? Talent genoeg!
xx -
08 Januari 2011 - 21:38
Rik:
Wat een mooi leven daar!
Echt triest van die tas...
Maar afgezien daarvan lijkt het alleen maar rozengeur en manenschijn.
Echt tof van Marijn met die ballonen.
Groetjes uit Brabant *** -
10 Januari 2011 - 20:43
Thijs:
Waarom weet ik niets van je verjaring? Vdikkie! Nog gefeliciteerd pik!
Balen van die tas, maar zoals je al op msn zei; voor niets komt de zon op, de rest is bijzaak ;) (okej, niet die woorden, maar die ben ik alweer kwijt :$)
Deze gedetailleerde beschrijving zorgt ervoor dat ik lekker kan meeleven in jullie dolle avonturen =D Love it!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
