![DSCN0090[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/115/113/502_800x600.jpg?r=0)
De eerste dagen
Door: m1arco
08 December 2010 | Costa Rica, Montezuma
Lieve lezers,
Hoewel ik pas een dag of vijf in Romelia ben, heb ik het idee dat het de hoogste tijd is om iets van me te laten horen. Er is hier zoveel te zien.
Het kampement van de vrijwilligers ligt in een van de door de regering als beschermd natuurgebied aangewezen stukken land. Om hier te komen hebben Marijn en ik we de meest vroege bus genomen vanuit San Jose. Deze stad is overdag al net zo lelijk als ´snachts. Hierna staken we de golf vam Nicoya per ferry. Compleet in de war van de jetlag bestelden Marijn en ik hier om negen uur ´s ochtends onze eerste biertjes en raakten zo, zeer gebrekkig, aan de praat met twee oudere Tico-dames waarvan één bij het maken van een foto de lens consequent naar zichzelf gericht hield.
We gingen verder per bus, en zagen per kilometer de natuur meer tropisch worden. Toen de bus eenmaal stopte werden we aangestaard door een moederaap die zojuist een banaan deelde met haar kindje. Ofwel een bewust ongehuwde vaderaap, die hetzelfde deed met zijn adoptiebaby. Ik zie persoonlijk het verschil niet, dus dat kan natuurlijk ook. We leven in een rare wereld en de tijden zijn veranderd. Maar dit terzijde.
Na het nodige relaxen werden Marijn en ik naar het kamp begeleid door Lenin, ons kamphoofd, zo bleek later. Eenmaal aangekomen was het donker geworden, dus was de logische eerste vraag waar we liever sliepen, in een stinkend en rammelend stapelbed of op de grond, tussen de slangen, wasberen en schorpioenen. We kozen voor de bedden, die niet bleken te stinken, dus na wat gehannes met de klamboes vielen we in een heerlijk diepe slaap. Ondertussen heb ik nog geen slangen of schorpioenen gezien trouwens. Wel wasberen, die gemaskerde bandieten zijn brutaal als duiven op de dam, en hebben vanacht zelfs de rugzak van een der kampgenoten doorzocht op eten. Verder worden we elke ochtend gewekt door brulapen, die hun thuisbasis hebben gesticht in de grote boom voor het vrijwilligershuis, zijn er op weg naar zee ongeloofelijk veel felgekleurde vogels te spotten, en zit het hier vol met leguanen. Dan heb ik het nog niet gehad over de schildpadden. Maar dat vertel ik later wel, dit lijkt me ruim voldoende voor slechts vijf dagen.
P.s. Is alles dan mooi en leuk? Nee hoor, zo zijn mijn tenen iets verbrand tijdens een wandeling over het strand. Wat me er aan doet denken: sneeuwt het nog bij jullie?
Hoewel ik pas een dag of vijf in Romelia ben, heb ik het idee dat het de hoogste tijd is om iets van me te laten horen. Er is hier zoveel te zien.
Het kampement van de vrijwilligers ligt in een van de door de regering als beschermd natuurgebied aangewezen stukken land. Om hier te komen hebben Marijn en ik we de meest vroege bus genomen vanuit San Jose. Deze stad is overdag al net zo lelijk als ´snachts. Hierna staken we de golf vam Nicoya per ferry. Compleet in de war van de jetlag bestelden Marijn en ik hier om negen uur ´s ochtends onze eerste biertjes en raakten zo, zeer gebrekkig, aan de praat met twee oudere Tico-dames waarvan één bij het maken van een foto de lens consequent naar zichzelf gericht hield.
We gingen verder per bus, en zagen per kilometer de natuur meer tropisch worden. Toen de bus eenmaal stopte werden we aangestaard door een moederaap die zojuist een banaan deelde met haar kindje. Ofwel een bewust ongehuwde vaderaap, die hetzelfde deed met zijn adoptiebaby. Ik zie persoonlijk het verschil niet, dus dat kan natuurlijk ook. We leven in een rare wereld en de tijden zijn veranderd. Maar dit terzijde.
Na het nodige relaxen werden Marijn en ik naar het kamp begeleid door Lenin, ons kamphoofd, zo bleek later. Eenmaal aangekomen was het donker geworden, dus was de logische eerste vraag waar we liever sliepen, in een stinkend en rammelend stapelbed of op de grond, tussen de slangen, wasberen en schorpioenen. We kozen voor de bedden, die niet bleken te stinken, dus na wat gehannes met de klamboes vielen we in een heerlijk diepe slaap. Ondertussen heb ik nog geen slangen of schorpioenen gezien trouwens. Wel wasberen, die gemaskerde bandieten zijn brutaal als duiven op de dam, en hebben vanacht zelfs de rugzak van een der kampgenoten doorzocht op eten. Verder worden we elke ochtend gewekt door brulapen, die hun thuisbasis hebben gesticht in de grote boom voor het vrijwilligershuis, zijn er op weg naar zee ongeloofelijk veel felgekleurde vogels te spotten, en zit het hier vol met leguanen. Dan heb ik het nog niet gehad over de schildpadden. Maar dat vertel ik later wel, dit lijkt me ruim voldoende voor slechts vijf dagen.
P.s. Is alles dan mooi en leuk? Nee hoor, zo zijn mijn tenen iets verbrand tijdens een wandeling over het strand. Wat me er aan doet denken: sneeuwt het nog bij jullie?
-
08 December 2010 - 20:42
Thijs:
Sneeuwen niet meer, dikke laag ijs over stukken wegdek helaas wel. Overigens zijn brulapen wel echt de shit! ;) -
09 December 2010 - 12:12
Marion:
Geweldig zeg wat een ervaring. -
10 December 2010 - 09:48
Claudia:
Man, als ik dat lees, wordt ik zo jaloers :P -
13 December 2010 - 10:29
Rian:
Hoi jongens,
Om te beginnen Marco, zou ik maar auteursrechten aanvragen voor je stukjes, je kunt makkelijk een leuk leesbaar boek schrijven met je verhalen! Echt heel erg leuk om te lezen hoe het met jullie gaat, beetje jaloers, maar dat komt goed. Alhoewel, niet op die slangen en schorpioenen. Ben benieuwd naar het volgende verhaal............ -
14 December 2010 - 20:20
Anke, Rien, Rik, Sta:
Hoi Marco,
Leuk om te lezen. Mooie foto ook!
Wij hebben afgelopen zondag een gezellige sinterklaas bij opa en oma gevierd. Vorig jaar moest je werken, dit jaar ben je op reis, dus volgend jaar geen smoesjes meer hè?!
Als je weer een stukje schrijft, zou ik het leuk vinden om te lezen wat jullie eten, wie er kookt en hoe jullie boodschappen doen.
Heb het fijn en zorg goed voor jullie zelf.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
