vrijwilligerswerk
Door: m1arco
15 December 2010 | Costa Rica, Montezuma
slechts één op de duizend(!) potentiële schildpadden maakt het van ei tot ouder, zegt men hier.
Bij het graven van een nest begint het al, vogels en wasberen zijn dan natuurlijke kapers op de kust, die er niet voor terugdeinzen moederschildpad te storen in haar werk. Zo heeft Marijn op een van zijn patroulles gezien dat mama, na twee mislukte pogingen, besloot om toch maar een dagje te wachten. Dat kan ze overigens prima, want een vrouwtjesschildpad bewaart de sperma, het resultaat van een wekenlange vrijpartij (respect), in haar lichaam om de eieren pas bij het leggen zelf te bevruchten. Dat is bijzonder, maar ook papa doet zijn best. De man levert voldoende sperma voor zes tot tien nesten, van elk zo´n 100 eieren.
Zodra de eieren in het zand liggen, zijn het weer wasberen die een gevaar vormen voor de potentiële schildpadden, maar deze keer worden ze vergezeld door insecten, krabben en vaak ook door men´s best friend, de hond. Mochten ondanks dit geweld nog eitjes overzijn die uitkomen, hebben de kleine tortuguitas zo´n tien tot vijftien meter te kruipen naar het water.
We hebben het hier nog steeds over schildpadden, dus ook nu is er ook nu weer voldoende tijd voor de vijanden om aan hun natuurlijke te voldoen.
De gelukkigsten of snelsten der turtles halen de oceaan, waar de strijd zich hevig voortzet. De mens mengt zich nu, met haar beukende speedboten, verknellende visnetten, verwarrende en verstikkende plasticzakken (de schildpad ziet deze aan voor kwallen, een delicatesse) en af en toe een olieramp. Verder wordt er op ze gejaagd voor kekke souvenirs, voor voedsel en wegens wraakgevoelens, door boze vissers die nog steeds geloven dat schildpadden ´hun´ vissen eten. Zo bezien is het niet gek dat de eerste twee schildpadden die ik hier zag aanspoelen dood waren. Het is een meer dan vervelende aanblik om zo´n machtig dier, dat vele generaties dinosauriërs overleefd lijkt te hebben, aangevreten te zien worden door krabbetjes. Zeker omdat we allemaal weten dat deze soort in haar voortbestaan wordt bedreigd.
Het is daarom dat er hier zo hard wordt gewerkt. Daarom sjouwen we dagelijks met stenen, hout, zakken zand en afval. Daarom patroulleren we elke nacht over het strand, of blijven we nachten wakker om de verzamelde nesten te controleren. En En daarom rennen we zo hard om de juist uit het ei gekropen beestjes uit te zetten voor de oceaan. Dat is prachtig. De kleintjes spartelen dan massaal op de golven af, om eenmaal meegenomen nog één maal hun kopje boven het water uit te steken. Als een bedankje, houdoe!
Misschien zit hier die ene van de duizend tussen. Dan is t het allemaal waard.
P.S.
Volgende keer hopelijk foto´s en sowieso antwoorden op jullie vragen. Leuke reacties, het doet mij en Marijn goed!
Bij het graven van een nest begint het al, vogels en wasberen zijn dan natuurlijke kapers op de kust, die er niet voor terugdeinzen moederschildpad te storen in haar werk. Zo heeft Marijn op een van zijn patroulles gezien dat mama, na twee mislukte pogingen, besloot om toch maar een dagje te wachten. Dat kan ze overigens prima, want een vrouwtjesschildpad bewaart de sperma, het resultaat van een wekenlange vrijpartij (respect), in haar lichaam om de eieren pas bij het leggen zelf te bevruchten. Dat is bijzonder, maar ook papa doet zijn best. De man levert voldoende sperma voor zes tot tien nesten, van elk zo´n 100 eieren.
Zodra de eieren in het zand liggen, zijn het weer wasberen die een gevaar vormen voor de potentiële schildpadden, maar deze keer worden ze vergezeld door insecten, krabben en vaak ook door men´s best friend, de hond. Mochten ondanks dit geweld nog eitjes overzijn die uitkomen, hebben de kleine tortuguitas zo´n tien tot vijftien meter te kruipen naar het water.
We hebben het hier nog steeds over schildpadden, dus ook nu is er ook nu weer voldoende tijd voor de vijanden om aan hun natuurlijke te voldoen.
De gelukkigsten of snelsten der turtles halen de oceaan, waar de strijd zich hevig voortzet. De mens mengt zich nu, met haar beukende speedboten, verknellende visnetten, verwarrende en verstikkende plasticzakken (de schildpad ziet deze aan voor kwallen, een delicatesse) en af en toe een olieramp. Verder wordt er op ze gejaagd voor kekke souvenirs, voor voedsel en wegens wraakgevoelens, door boze vissers die nog steeds geloven dat schildpadden ´hun´ vissen eten. Zo bezien is het niet gek dat de eerste twee schildpadden die ik hier zag aanspoelen dood waren. Het is een meer dan vervelende aanblik om zo´n machtig dier, dat vele generaties dinosauriërs overleefd lijkt te hebben, aangevreten te zien worden door krabbetjes. Zeker omdat we allemaal weten dat deze soort in haar voortbestaan wordt bedreigd.
Het is daarom dat er hier zo hard wordt gewerkt. Daarom sjouwen we dagelijks met stenen, hout, zakken zand en afval. Daarom patroulleren we elke nacht over het strand, of blijven we nachten wakker om de verzamelde nesten te controleren. En En daarom rennen we zo hard om de juist uit het ei gekropen beestjes uit te zetten voor de oceaan. Dat is prachtig. De kleintjes spartelen dan massaal op de golven af, om eenmaal meegenomen nog één maal hun kopje boven het water uit te steken. Als een bedankje, houdoe!
Misschien zit hier die ene van de duizend tussen. Dan is t het allemaal waard.
P.S.
Volgende keer hopelijk foto´s en sowieso antwoorden op jullie vragen. Leuke reacties, het doet mij en Marijn goed!
-
16 December 2010 - 08:15
Saskia:
Klinkt echt als een geweldige ervaring! en ondanks alle minder mooie aspecten ervan,erg dankbaar werk als je ze in de zee gedropt hebt :)
super veel plezier! en vergeet niet om ergens in de 6 maanden dat je op reis bent een beetje vakantie te houden he ;)
xxx -
16 December 2010 - 09:18
Opa En Oma :
metveel genoegen hebben wij jullie
reisverslag gelezen.machtig interessant
de voortplanting van de schildpadden
veel groeten. oma en opa. -
16 December 2010 - 11:10
Marion:
Wat was het leuk om jou te spreken via skype. Fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben. Het verslag over de schildpadden vind ik erg leuk om te lezen. Blijf lekker genieten.
Mama -
16 December 2010 - 11:19
Anke, Rien, R, S, Q:
Hey Marco,
Wat een verkwisting hè, in de natuur. Daar heb ik me al vaker over verbaasd. Bij de menselijke voortplanting is dat ook zo. Enkele honderden miljoenen zaadcellen worden aangemaakt voor één bevruchting. Maar goed, iets anders nu. Wat leuk dat Rik jou gisteren op MSN "had" en dat hij de rol van verbinder kon vervullen. Fijn ook, dat je regelmatig wat van je laat horen. Ik heb op internet een filmpje gezien van jonge zeeschildpadjes. Ik kan me voorstellen dat het "life" helemaal prachtig is om te zien. Heb het goed samen! Groeten van Anke en van Rien, Rik, Stan en Quincy -
19 December 2010 - 13:10
Jan Van Der Wielen:
Hoi Marco,
fantastische ervaring; wel echt nachtwerk. Zijn er ook veel locale vrijwilligers om de schilpadden te redden. -
19 December 2010 - 13:41
Rian:
Over respect gesproken, dat krijg ik steeds meer voor jullie! -
19 December 2010 - 20:37
Marco:
Opa en oma! Super om te horen dat jullie met veel belangstelling de reisverslagen volgen. De voortplanting is ongeloofelijk ja, ik zie het mezelf nog niet doen.
Dankjewel Rian, respect is altijd welkom natuurlijk, zeker als je het verdiend met genieten. Dus sas, dit is mijn vakantie!
@ Jan
nope, nauwelijks plaatselijke vrijwilligers, het zijn hier vooral toeristen. Wel komen er af en toe costaricanen helpen binnen het project. Leuke, relaxe mensen tot nu toe!
-
21 December 2010 - 20:48
Thijs:
Klinkt als een once-in-a-lifetime ervaring! Lijkt me super! ik kijk uit naar de foto's! :D
Alles goed daar? Vast beter weer dan hier ;) haha! Er ligt hier rond en nabij 20 cm sneeuw.. jaloers op jullie warme weer! ^^ hahah!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
