Exit Costa Rica
Door: m1arco
24 Februari 2011 | Costa Rica, Alajuela
Het grote aftellen is begonnen. Over drie dagen vertrekt het vliegtuig dat me weg zal voeren uit Costa Rica.
Costa Rica, waar men de ene dag keuze heeft uit zeven soorten bananen, terwijl de volgende dag nergens een banaan te verkrijgen is. Het enige land ter wereld zonder leger, en men is er trots op. Het land ook waar iedereen is geinteresseerd in zowel geld als voetbal, zodat bijna elk gesprek begint met voorspelbaar gebabbel over Bryan Ruiz, de rijke aanvaller van Fc Twente, in 1985 geboren in Alajuelita, San Jose. Over hem kan ik intussen veel vertellen, hij is een nationale held. Costaricanen zijn ook erg trots op hun gevarieerde keuken, die zich uitstrekt van rijst en bonen tot aan rijst met bonen, en ALLES daartussen.
In dit land werkte ik me in het zweet of hing ik in een hangmat om de schildpadden te helpen. Totdat ik tegen de regels in een dorpje bezocht en het project werd uitgezet. Gelukkig pas na kerstavond, gevierd in de zon bij een waterval, en afgesloten met een kampvuurtje op het strand naast de schildpadnesten.
Ik heb hier veel vriendschappen gesloten, en hoewel ik natuurlijk weet hoe moeilijk je maten blijft op zo'n grote afstand, heb ik ditmaal goede hoop. Het zou tof zijn de mensen thuis te ontvangen, en ze in Nederland een even fijne tijd te geven als ik nu heb in Costa Rica.
Costa Rica, waar ik leerde dat vrijwilligerswerk in kon houden dat je twee uur per dag speelt met wat kinderen, en de rest van je tijd vrij mag besteden aan zwemmen, surfen en krokodillen zoeken.
Hoewel het misschien wat mager oogt in vergelijking met wat een mens leert tijdens enkele maanden universiteit, heb ik op mijn reisje enkele dingen meer geleerd. Ietwat Spaans, enkele gitaarakkoorden en dat oranje ratten noodles lusten. Nou ja, in elk geval heb ik nog niet verleerd te genieten. En dat is toch het meest belangrijke, geloof ik.
Dat van die rat ondervond ik trouwens tijdens een wandeling door een stuk regenwoud. Bovenal is Costa Rica een land met prachtige natuur. Dat je daarop zuinig moet zijn, beseft men hier goed. Recyclen van afval gebeurd hier meer dan in Nederland.
De natuurvriendelijke, relaxte mannier van leven vind je ook terug in het nationale motto, "pura vida" oftewel "het zuivere/pure leven", is een antwoord op alles. Het is ook de reclameleus van Imperial, het plaatselijke pils. Ik heb inmiddels aardig wat van dat spul op, dus zo bezien toch als een student geleefd. Behalve als studieloze student, leefde ik in Costa Rica als een prins in de huizen van vrienden en hun Tico-familie, als een reiziger, vrijwilliger dus, als luiaard en uiteindelijk als hypertoerist met huurauto.
Drie maanden geleden renden Marijn en ik gestresst over het vliegveld van Dusseldorf. Degene die toen het benodigde ticket boekte, en zo onze reis redde was Cora, Marijns moeder. Dezelfde Cora heeft de afgelopen twee weken met ons rondgereden door Costa Rica. De cirkel is rond. Met Cora reden we eerst langs mooie toeristische trekpleisters, en bezochten later ook de jungle. We hebben veel gezien, en nog meer gedaan. Zo gingen we snorkelen. Na drie maanden dacht ik Costa Rica al aardig te kennen, maar op enkele meters van de kust dook ik een wereld in die compleet nieuw voor me was. Ik zag walvissen, dolfijnen en mijn eerste levende zeeschildpadden in het wild. Wat zei ik? De cirkel is rond.
Alleen, voordat ik terug naar Nederland kom om te genieten, te leren en te ontdekken, vlieg ik naar Peru.
Het vliegtuig vertrekt over drie dagen.
Costa Rica, waar men de ene dag keuze heeft uit zeven soorten bananen, terwijl de volgende dag nergens een banaan te verkrijgen is. Het enige land ter wereld zonder leger, en men is er trots op. Het land ook waar iedereen is geinteresseerd in zowel geld als voetbal, zodat bijna elk gesprek begint met voorspelbaar gebabbel over Bryan Ruiz, de rijke aanvaller van Fc Twente, in 1985 geboren in Alajuelita, San Jose. Over hem kan ik intussen veel vertellen, hij is een nationale held. Costaricanen zijn ook erg trots op hun gevarieerde keuken, die zich uitstrekt van rijst en bonen tot aan rijst met bonen, en ALLES daartussen.
In dit land werkte ik me in het zweet of hing ik in een hangmat om de schildpadden te helpen. Totdat ik tegen de regels in een dorpje bezocht en het project werd uitgezet. Gelukkig pas na kerstavond, gevierd in de zon bij een waterval, en afgesloten met een kampvuurtje op het strand naast de schildpadnesten.
Ik heb hier veel vriendschappen gesloten, en hoewel ik natuurlijk weet hoe moeilijk je maten blijft op zo'n grote afstand, heb ik ditmaal goede hoop. Het zou tof zijn de mensen thuis te ontvangen, en ze in Nederland een even fijne tijd te geven als ik nu heb in Costa Rica.
Costa Rica, waar ik leerde dat vrijwilligerswerk in kon houden dat je twee uur per dag speelt met wat kinderen, en de rest van je tijd vrij mag besteden aan zwemmen, surfen en krokodillen zoeken.
Hoewel het misschien wat mager oogt in vergelijking met wat een mens leert tijdens enkele maanden universiteit, heb ik op mijn reisje enkele dingen meer geleerd. Ietwat Spaans, enkele gitaarakkoorden en dat oranje ratten noodles lusten. Nou ja, in elk geval heb ik nog niet verleerd te genieten. En dat is toch het meest belangrijke, geloof ik.
Dat van die rat ondervond ik trouwens tijdens een wandeling door een stuk regenwoud. Bovenal is Costa Rica een land met prachtige natuur. Dat je daarop zuinig moet zijn, beseft men hier goed. Recyclen van afval gebeurd hier meer dan in Nederland.
De natuurvriendelijke, relaxte mannier van leven vind je ook terug in het nationale motto, "pura vida" oftewel "het zuivere/pure leven", is een antwoord op alles. Het is ook de reclameleus van Imperial, het plaatselijke pils. Ik heb inmiddels aardig wat van dat spul op, dus zo bezien toch als een student geleefd. Behalve als studieloze student, leefde ik in Costa Rica als een prins in de huizen van vrienden en hun Tico-familie, als een reiziger, vrijwilliger dus, als luiaard en uiteindelijk als hypertoerist met huurauto.
Drie maanden geleden renden Marijn en ik gestresst over het vliegveld van Dusseldorf. Degene die toen het benodigde ticket boekte, en zo onze reis redde was Cora, Marijns moeder. Dezelfde Cora heeft de afgelopen twee weken met ons rondgereden door Costa Rica. De cirkel is rond. Met Cora reden we eerst langs mooie toeristische trekpleisters, en bezochten later ook de jungle. We hebben veel gezien, en nog meer gedaan. Zo gingen we snorkelen. Na drie maanden dacht ik Costa Rica al aardig te kennen, maar op enkele meters van de kust dook ik een wereld in die compleet nieuw voor me was. Ik zag walvissen, dolfijnen en mijn eerste levende zeeschildpadden in het wild. Wat zei ik? De cirkel is rond.
Alleen, voordat ik terug naar Nederland kom om te genieten, te leren en te ontdekken, vlieg ik naar Peru.
Het vliegtuig vertrekt over drie dagen.
-
25 Februari 2011 - 10:20
Els:
Voor een aankomend student heb je al aardig wat geleerd: Op tijd een biertje enzo, op tijd relaxen, beginnen met een vakantie, soms wat actie en vooral altijd je moeder te vriend houden!! Veel plezier -
25 Februari 2011 - 12:26
Saskia:
Ik ben benieuwd welke avonturen in Peru op je staan te wachten! (en ik hoop van harte dat het leven zonder pinpas en paspoort achterwege blijft, je hoeft avonturen niet dubbel te bleven ;))
liefs! x -
25 Februari 2011 - 13:33
OMA EN OPA:
"PURA VIDA"IS EEN MOOI MOTTO OM TE ONTHOUDEN EN LATER NOG EENS OVER TE FILOSOFEREN.
WE VOLGEN JULLIE ONTDEKKINGS-
MET VEEL BELANGSTELLING.
vEEL GROETEN EN BESTE WENSEN
OMA EN OPA MARS -
25 Februari 2011 - 21:01
Stan:
Ewa Marco,
het klinkt echt geweldig.
Nog een fijne reis,
en veel plezie en avonturen in Peru!
Groetjes Stan -
28 Februari 2011 - 16:27
Thijs:
Klinkt fantastisch! Wat krijg ik er gewoon zin in om ook een keer die kant op te gaan!:D
Verder check je mail, want de avonturen zijn nog lang niet klaar!;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
