Genieten
Door: m1arco
22 December 2010 | Costa Rica, Montezuma
" me and my black brothers " (tuduu tudu)
" shovels in our hands " (tuduu tudu)
" we are saving turtles " (tuduu tudu)
" while carrying sand " (tudutu tudu tu tudutuduuu)
Lieve lezers,
velen van jullie vragen me of ik hier wel genoeg geniet. Deze vraag zou ik graag beantwoorden door te beschrijven hoe ik nu mijn weken doorbreng.
Hier in Romelia is het een komen en gaan van stuk voor stuk fantastische en/of interessante mensen. Sommige van hen blijven slechts een weekje, anderen zijn hier al maanden. Hoe dan ook is er standaard een zingende, breedlachende, en soms zelfs een gemotiveerde groep om de klussen mee te klaren. Al even vrolijk duiken we dagelijks de oceaan in, waar de golven met ons spelen, soms tot de zondsondergang, behalve de lucht boven de jungle, ook het wateroppervlak prachtig rood kleurt. Hierna eten we samen(ketchup met rijst en bonen) of gooien we ook over met de frisbee, tot het water deze meeneemt, om daags erna eerlijk terug te leggen op het strand. Op hetzelfde strand hielden we laats een kampvuur waar ik Phillip, een humoristische Duitser (!) en tevens WK-finalist van poetry-slam, marginaal maar sfeerverhogend mocht begeleiden op mijn mondharmonica tijdens een geimproviseerde bonfire-blues. Is er geen kampvuur, dan kaarten we tot het laatste licht uitvalt en de kaarsen op zijn, waarna we ons de nacht in lachen. Het leukst vind ik er hoe onderling vooral met elkaars nationaliteiten wordt gespot. Marijn heeft zich hierbij gemanifesteerd als een heuse patriot, dusdanig dat alles wat positief is nu ironisch ´invented by the dutch` wordt genoemd. Ik lach me ook stuk om Ben, een Amerikaanse man die me herhaaldelijk bij wijze van training al zingend heen en weer wiegt in de hangmat. De hangmat is sowieso een uitkomst, tussen de controles van de nesten door is dat de ideale plek om te lezen, te tekenen, een beetje spaans te leren, mondharmonica te spelen of heerlijk voor je uit te staren. Zeker s' nachts is dat laatste wonderbaarlijk mooi, omdat de sterren hier veel beter te zien zijn dan in Nederland. Eergister was de nacht extra bijzonder, iedereen is wakker gebleven om een totale maansverduistering mee te maken, hilarisch van "Duits" commentaar voorzien door Ben, die uiteraard geen woord over de grens spreekt. Zo zijn er nog vele wondermooie momenten, waarvan ik er nu nog eentje met jullie wil delen.
Nadat Daisy, een Costaricaanse vrijwilliger en ik samen veertig kleine schildpadjes hadden vrijgelaten, aten we een bananen-kokoscakeje in de hut. De maan zorgde ervoor dat we beiden de meest heldere nacht van ons leven meemaakten. We spraken uren over onze wereld en de toekomst in het algemeen. Daisy had tranen in haar ogen, en bleef zeggen dat ze bijna moest huilen omdat alles zo perfect is.
Maar wat was de vraag ookalweer?
Oh, of ik hier wel genoeg geniet.
" shovels in our hands " (tuduu tudu)
" we are saving turtles " (tuduu tudu)
" while carrying sand " (tudutu tudu tu tudutuduuu)
Lieve lezers,
velen van jullie vragen me of ik hier wel genoeg geniet. Deze vraag zou ik graag beantwoorden door te beschrijven hoe ik nu mijn weken doorbreng.
Hier in Romelia is het een komen en gaan van stuk voor stuk fantastische en/of interessante mensen. Sommige van hen blijven slechts een weekje, anderen zijn hier al maanden. Hoe dan ook is er standaard een zingende, breedlachende, en soms zelfs een gemotiveerde groep om de klussen mee te klaren. Al even vrolijk duiken we dagelijks de oceaan in, waar de golven met ons spelen, soms tot de zondsondergang, behalve de lucht boven de jungle, ook het wateroppervlak prachtig rood kleurt. Hierna eten we samen(ketchup met rijst en bonen) of gooien we ook over met de frisbee, tot het water deze meeneemt, om daags erna eerlijk terug te leggen op het strand. Op hetzelfde strand hielden we laats een kampvuur waar ik Phillip, een humoristische Duitser (!) en tevens WK-finalist van poetry-slam, marginaal maar sfeerverhogend mocht begeleiden op mijn mondharmonica tijdens een geimproviseerde bonfire-blues. Is er geen kampvuur, dan kaarten we tot het laatste licht uitvalt en de kaarsen op zijn, waarna we ons de nacht in lachen. Het leukst vind ik er hoe onderling vooral met elkaars nationaliteiten wordt gespot. Marijn heeft zich hierbij gemanifesteerd als een heuse patriot, dusdanig dat alles wat positief is nu ironisch ´invented by the dutch` wordt genoemd. Ik lach me ook stuk om Ben, een Amerikaanse man die me herhaaldelijk bij wijze van training al zingend heen en weer wiegt in de hangmat. De hangmat is sowieso een uitkomst, tussen de controles van de nesten door is dat de ideale plek om te lezen, te tekenen, een beetje spaans te leren, mondharmonica te spelen of heerlijk voor je uit te staren. Zeker s' nachts is dat laatste wonderbaarlijk mooi, omdat de sterren hier veel beter te zien zijn dan in Nederland. Eergister was de nacht extra bijzonder, iedereen is wakker gebleven om een totale maansverduistering mee te maken, hilarisch van "Duits" commentaar voorzien door Ben, die uiteraard geen woord over de grens spreekt. Zo zijn er nog vele wondermooie momenten, waarvan ik er nu nog eentje met jullie wil delen.
Nadat Daisy, een Costaricaanse vrijwilliger en ik samen veertig kleine schildpadjes hadden vrijgelaten, aten we een bananen-kokoscakeje in de hut. De maan zorgde ervoor dat we beiden de meest heldere nacht van ons leven meemaakten. We spraken uren over onze wereld en de toekomst in het algemeen. Daisy had tranen in haar ogen, en bleef zeggen dat ze bijna moest huilen omdat alles zo perfect is.
Maar wat was de vraag ookalweer?
Oh, of ik hier wel genoeg geniet.
-
22 December 2010 - 17:33
Els:
genieten: nou dat zit wel goed
was ik ook niet zo bang voor
veel plezier -
22 December 2010 - 18:45
Antoon:
Maar marco vergeet je niet te genieten van je reis? -
22 December 2010 - 20:39
Saskia:
oh wat een extreem humoristische vriend heb ik toch ;)
maar weer een mooi verhaal Marc! Wacht ook in spanning op meer foto's (t kan niet zijn dat je er pas 3 hebt gemaakt)
Genietze, en fijne feestdagen!
x -
22 December 2010 - 20:53
Marion:
Het was weer erg leuk om te lezen. wat heerlijk en geruststellend om te lezen dat je zo geniet! Hopelijk kunnen we elkaar zondag via de skype spreken. Op naar de volgende fantastische verhalen. Blijf genieten. veel liefs mama -
23 December 2010 - 22:32
Thijs:
Love it! ^^ -
24 December 2010 - 21:08
Rik :
Ha neef!
Echt top je zo te zien genieten, en wat schrijf je een mooie verhalen!
Ik hoop (weet het eigenlijk wel zeker)
dat je fijne feestdagen gaat hebben daar... Komen die rijst en bonen jullie trouwens niet de strot uit?
Groeten Rik en de rest. -
25 December 2010 - 12:17
Kyale:
pura vida!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
